Hávamál

I. Geðspeki

 

1. Gáttir allaráður gangi framum skoðast skyli,um skyggnast skyli,því að óvíst er að vitahvar óvinirsitja á fleti fyrir.

    

2. Gefendur heilir!Gestur er inn kominn!hvar skal sitja sjá?Mjög er bráðursá er á bröndum skalsíns um freista frama.

    

3. Elds er þörfþeim er inn er kominnog á kné kalinn.Matar og voðaer manni þörf,þeim er hefir um fjall farið.

    

4. Vatns er þörfþeim er til verðar kemur,þerru og þjóðlaðar,góðs um æðisef sér geta mættiorðs og endurþögu.

    

5. Vits er þörfþeim er víða ratar.Dælt er heima hvað.Að augabragði verðursá er ekki kannog með snotrum situr.

    

6. Að hyggjandi sinniskyli-t maður hræsinn vera,heldur gætinn að geði.Þá er horskur og þögullkemur heimisgarða til,sjaldan verður víti vörum.Því að óbrigðra vinfær maður aldregien mannvit mikið.

    

7. Inn vari gesturer til verðar kemurþunnu hljóði þegir,eyrum hlýðir,en augum skoðar.Svo nýsist fróðra hver fyrir.

    

8. Hinn er sæller sér um geturlof og líknstafi.Ódælla er við þaðer maður eiga skalannars brjóstum í.

    

9. Sá er sæller sjálfur um álof og vit meðan lifir.Því að ill ráðhefir maður oft þegiðannars brjóstum úr.

    

10. Byrði betriber-at maður brautu aðen sé mannvit mikið.Auði betraþykir það í ókunnum stað.Slíkt er volaðs vera.

     

11. Byrði betriber-at maður brautu aðen sé mannvit mikið.Vegnest verravegur-a hann velli aðen sé ofdrykkja öls.

     

12. Er-a svo gottsem gott kveðaöl alda sonum,því að færra veiter fleira drekkursíns til geðs gumi.

     

13. Óminnishegri heitirsá er yfir öldrum þrumir.Hann stelur geði guma.Þess fugls fjöðrumeg fjötraður var'gí garði Gunnlaðar.

     

14. Ölur eg varð,varð ofurölviað ins fróða Fjalars.Því er öldur bestað aftur um heimtirhver sitt geð gumi.

     

15. Þagalt og hugaltskyldi þjóðans barnog vígdjarft vera.Glaður og reifurskyli gumna hveruns sinn bíður bana.

     

16. Ósnjallur maðurhyggst munu ey lifa,ef hann við víg varast.En elli gefurhonum engi frið,þótt honum geirar gefi.

     

17. Kópir afglapier til kynnis kemur,þylst hann um eða þrumirAllt er senn,ef hann sylg um getur,uppi er þá geð guma.

     

18. Sá einn veiter víða ratarog hefir fjöld um fariðhverju geðistýrir gumna hver,sá er vitandi er vits.

     

19. Haldi-t maður á keri,drekki þó af hófi mjöð,mæli þarft eða þegi.Ókynnist þessváar þig engi maðurað þú gangir snemma að sofa.

     

20. Gráðugur halur,nema geðs viti,etur sér aldurtrega.Oft fær hlægiser með horskum kemurmanni heimskum magi.

     

21. Hjarðir það vitunær þær heim skuluog ganga þá af grasi.En ósvinnur maðurkann æva-gisíns um mál maga.

     

22. Vesall maðurog illa skapihlær að hvívetna.Hitt-ki hann veiter hann vita þyrftiað hann er-a vamma vanur.

     

23. Ósvinnur maðurvakir um allar næturog hyggur að hvívetna.Þá er móðurer að morgni kemur.Allt er víl sem var.

     

24. Ósnotur maðurhyggur sér alla veraviðhlæjendur vini.Hitt-ki hann finnur,þótt þeir um hann fár lesi,ef hann með snotrum situr.

     

25. Ósnotur maðurhyggur sér alla veraviðhlæjendur vini.Þá það finnurer að þingi kemurað hann á formælendur fáa.

     

26. Ósnotur maðurþykist allt vita,ef hann á sér í vá veru.Hitt-ki hann veithvað hann skal við kveða,ef hans freista firar.

     

27. Ósnotur maðurer með aldir kemur,það er best að hann þegi.Engi það veitað hann ekki kann,nema hann mæli til margt.Veit-a maðurhinn er vætki veit,þótt hann mæli til margt.

     

28. Fróður sá þykister fregna kannog segja ið sama.Eyvitu leynamegu ýta synirþví er gengur um guma.

     

29. Ærna mælirsá er æva þegirstaðlausu stafi.Hraðmælt tunga,nema haldendur eigi,oft sér ógott um gelur.

     

30. Að augabragðiskal-a maður annan hafa,þótt til kynnis komi.Margur þá fróður þykistef hann freginn er-atog nái hann þurrfjallur þruma.

     

31. Fróður þykistsá er flótta tekurgestur að gest hæðinn.Veit-a gjörlasá er um verði glissir,þótt hann með grömum glami.

     

32. Gumnar margirerust gagnholliren að virði vrekast.Aldar rógþað mun æ vera:Órir gestur við gest.

     

33. Árlega verðarskyli maður oft fá,nema til kynnis komi.Situr og snópir,lætur sem sólginn séog kann fregna að fáu.

     

34. Afhvarf mikiðer til ills vinar,þótt á brautu búi.En til góðs vinarliggja gagnvegir,þótt hann sé firr farinn.

     

35. Ganga skal,skal-a gestur veraey í einum stað.Ljúfur verður leiður,ef lengi siturannars fletjum á.

     

36. Bú er betra,þótt lítið sé.Halur er heima hver.Þótt tvær geitur eigiog taugreftan sal,það er þó betra en bæn.

     

37. Bú er betra,þótt lítið sé.Halur er heima hver.Blóðugt er hjartaþeim er biðja skalsér í mál hvert matar.

     

38. Vopnum sínumskal-a maður velli áfeti ganga framar,því að óvíst er að vitanær verður á vegum útigeirs um þörf guma.

     

39. Fann'g-a eg mildan manneða svo matargóðanað ei væri þiggja þegið,eða síns fjársvo gjafa fúsanað leið sé laun, ef þægi.

     

40. Fjár sínser fengið hefirskyli-t maður þörf þola.Oft sparir leiðumþað er hefir ljúfum hugað.Margt gengur verr en varir.

     

41. Vopnum og voðumskulu vinir gleðjast:það er á sjálfum sýnst.Viðurgefendur og endurgefendurerust lengst vinir,ef það bíður að verða vel.

     

42. Vin sínumskal maður vinur veraog gjalda gjöf við gjöf.Hlátur við hlátriskyli höldar takaen lausung við lygi.

     

43. Vin sínumskal maður vinur vera,þeim og þess vin.En óvinar sínsskyli engi maðurvinar vinur vera.

     

44. Veistu ef þú vin átt,þann er þú vel trúir,og vilt þú af honum gott geta,geði skaltu við þann blandaog gjöfum skipta,fara að finna oft.

     

45. Ef þú átt annan,þann er þú illa trúir,Viltu af honum þó gott geta,fagurt skaltu við þann mælaen flátt hyggjaog gjalda lausung við lygi.

     

46. Það er enn um þanner þú illa trúirog þér er grunur að hans geði:hlæja skaltu við þeimog um hug mæla.Glík skulu gjöld gjöfum.

     

47. Ungur var eg forðum,fór eg einn saman:þá varð eg villur vega.Auðigur þóttumster eg annan fann:Maður er manns gaman.

     

48. Mildir, fræknirmenn best lifa,sjaldan sút ala.En ósnjallur maðuruggir hotvetna:Sýtir æ glöggur við gjöfum.

     

49. Voðir mínargaf eg velli aðtveim trémönnum.Rekkar það þóttuster þeir rift höfðu:Neis er nökkvinn halur.

     

50. Hrörnar þöllsú er stendur þorpi á.Hlýr-at henni börkur né barr.Svo er maðursá er manngi ann.Hvað skal hann lengi lifa?

     

51. Eldi heitaribrennur með illum vinumfriður fimm daga,en þá slokknarer inn sétti kemurog versnar allur vinskapur.

     

52. Mikið eittskal-a manni gefa:Oft kaupir sér í litlu lof.Með hálfum hleifog með höllu kerifékk eg mér félaga.

     

53. Lítilla sandalítilla sævalítil eru geð guma.Því að allir mennurðu-t jafnspakir:Hálf er öld hvar.

     

54. Meðalsnoturskyli manna hver:æva til snotur sé.Þeim er fyrðafegurst að lifaer vel margt vitu.

     

55. Meðalsnoturskyli manna hver:æva til snotur sé.Því að snoturs manns hjartaverður sjaldan glatt,ef sá er alsnotur er á.

     

56. Meðalsnoturskyli manna hver:æva til snotur sé.Örlög sínviti engi fyrir:þeim er sorgalausastur sefi.

     

57. Brandur af brandibrennur uns brunninn er.Funi kveikist af funa.Maður af manniverður að máli kunnuren til dælskur af dul.

     

58. Ár skal rísasá er annars villfé eða fjör hafa.Sjaldan liggjandi úlfurlær um geturné sofandi maður sigur.

     

59. Ár skal rísasá er á yrkjendur fáaog ganga síns verka á vit.Margt um dvelurþann er um morgun sefur.Hálfur er auður und hvötum.

     

60. Þurra skíðaog þakinna næfra,þess kann maður mjötog þess viðarer vinnast megimál og misseri.

     

61. Þveginn og metturríði maður þingi að,þótt hann sé-t væddur til vel.Skúa og brókaskammist engi maðurné hests in heldur,þátt hann hafi-t góðan

     

62. Snapir og gnapir,er til sævar kemur,örn á aldinn mar:Svo er maðurer með mörgum kemurog á formælendur fáa.

     

63. Fregna og segjaskal fróðra hver,sá er vill heitinn horskur.Einn vitané annar skal.Þjóð veit, ef þrír eru.

     

64. Ríki sittskyli ráðsnotra hverí hófi hafa.Þá hann það finnurer með fræknum kemurað engi er einna hvatastur.

     

65. Orða þeiraer maður öðrum segiroft hann gjöld um getur.

     

66. Mikilsti snemmakom eg í marga staðien til síð í suma.Öl var drukkið,sumt var ólagað:Sjaldan hittir leiður í lið.

     

67. Hér og hvarmyndi mér heim of boðið,ef þyrfta'g að málungi mat,eða tvö lær hengiað ins tryggva vinar,þar er eg hafði eitt etið.

     

68. Eldur er besturmeð ýta sonumog sólar sýn,heilyndi sitt,ef maður hafa náir,án við löst að lifa.

     

69. Era-t maður alls vesall,þátt hann sé illa heill:Sumur er af sonum sæll,sumur af frændum,sumur af fé ærnu,sumur af verkum vel.

     

70. Betra er lifðumog sællifðum.Ey getur kvikur kú.Eld sá eg upp brennaauðgum manni fyrir,en úti var dauður fyr durum.

     

71. Haltur ríður hrossi,hjörð rekur handarvanur,daufur vegur og dugir.Blindur er betrien brenndur sé:Nýtur manngi nás.

     

72. Sonur er betri,þótt sé síð of alinneftir genginn guma:Sjaldan bautarsteinarstanda brautu nær,nema reisi niður að nið.

     

73. Tveir eru eins herjar:Tunga er höfuðs bani.Er mér í héðin hvernhandar væni.

     

74. Nótt verður feginnsá er nesti trúir.Skammar eru skips rár.Hverf er haustgríma.Fjöld um viðrirá fimm dögumen meira á mánuði.

     

75. Veit-a hinner vætki veit:Margur verður af aurum api.Maður er auðigur,annar óauðigur,skyli-t þann vítka vár.

     

76. Deyr fé,deyja frændur,deyr sjálfur ið sama.En orðstírdeyr aldregihveim er sér góðan getur.

     

77. Deyr fé,deyja frændur,deyr sjálfur ið sama.Eg veit einnað aldrei deyr:dómur um dauðan hvern.

     

78. Fullar grindursá eg fyr Fitjungs sonum.Nú bera þeir vonar völ.Svo er auðursem augabragð:hann er valtastur vina.

     

79. Ósnotur maður,ef eignast geturfé eða fljóðs munuð,metnaður honum þróast,en mannvit aldregi:fram gengur hann drjúgt í dul.

     

80. Það er þá reynt,er þú að rúnum spyrinum reginkunnum,þeim er gerðu ginnreginog fáði fimbulþulur;þá hefir hann best ef hann þegir.

     

81. Að kveldi skal dag leyfa,konu er brennd er,mæki er reyndur er,mey er gefin er,ís er yfir kemur,öl er drukkið er.

     

82. Í vindi skal við höggva,veðri á sjó róa,myrkri við man spjalla:Mörg eru dags augu.á skip skal skriðar orka,en á skjöld til hlífar,mæki höggs,en mey til kossa.

     

83. Við eld skal öl drekka,en á ísi skríða,magran mar kaupa,en mæki saurgan,heima hest feita,en hund á búi.

    
    
    

    II. Mansöngur

     

84. Meyjar orðumskyli manngi trúané því er kveður kona,því að á hverfanda hvelivoru þeim hjörtu sköpuð,brigð í brjóst um lagin.

     

85. Brestanda boga,brennanda loga,gínanda úlfi,galandi kráku,rýtanda svíni,rótlausum viði,vaxanda vogi,vellanda katli,

     

86. Fljúganda fleini,fallandi báru,ísi einnættum,ormi hringlegnum,brúðar beðmálumeða brotnu sverði,bjarnar leikieða barni konungs,

     

87. Sjúkum kálfi,sjálfráða þræli,völu vilmæli,val nýfelldum.

     

88. Akri ársánumtrúi engi maðurné til snemma syni:Veður ræður akri.en vit syni:hætt er þeirra hvort.

     

89. Bróðurbana sínum,þótt á brautu mæti,húsi hálfbrunnu,hesti alskjótum:Þá er jór ónýtur,ef einn fótur brotnar.Verði-t maður svo tryggurað þessu trúi öllu.

     

90. Svo er friður kvenna,þeirra er flátt hyggja,sem aki jó óbryddumá ísi hálum,teitum, tvevetrumog sé tamur illa,eða í byr óðumbeiti stjórnlausu,eða skyli haltur hendahrein í þáfjalli.

     

91. Bert eg nú mæli,því að eg bæði veit,brigður er karla hugur konum:Þá vér fegurst mælum,er vér flást hyggjum:það tælir horska hugi.

     

92. Fagurt skal mælaog fé bjóðasá er vill fljóðs ást fá,líki leyfains ljósa mans:Sá fær er fríar.

     

93. Ástar firnaskyli engi maðurannan aldregi.Oft fá á horskann,er á heimskan né fá,lostfagrir litir.

     

94. Eyvitar firnaer maður annan skal,þess er um margan gengur guma.Heimska úr horskumgerir hölda sonusá inn máttki munur.

     

95. Hugur einn það veiter býr hjarta nær,einn er hann sér um sefa.Öng er sótt verrihveim snotrum mannien sér engu að una.

     

96. Það eg þá reyndaer eg í reyri satog vætta'g míns munar.Hold og hjartavar mér in horska mær:þeygi eg hana að heldur hefi'g.

     

97. Billings meyeg fan beðjum ásólhvíta sofa.Jarls yndiþótti mér ekki veranema við það lík að lifa.

     

98. "Auk nær aftniskaltu, Óðinn, koma,ef þú vilt þér mæla man.Allt eru ósköpnema einir vitislíkan löst saman."

     

99. Aftur eg hvarfog unna þóttumstvísum vilja frá.Hitt eg hugðaað eg hafa myndageð hennar allt og gaman.

     

100. Svo kom eg næstað in nýta varvígdrótt öll um vakin,með brennöndum ljósumog bornum viði:svo var mér vílstígur of vitaður.

      

101. Og nær morgni,er eg var enn um kominn,þá var saldrótt sofin.Grey eitt eg þá fanninnar góðu konubundið beðjum á.

      

102. Mörg er góð mær,ef görva kannar,hugbrigð við hali.Þá eg það reynda,er ið ráðspakateygða eg á flærðir fljóð.Háðungar hverrarleitaði mér ið horska man,og hafða eg þess vætki vífs.

      

103. Heima glaður gumiog við gesti reifur,svinnur skal um sig vera,minnugur og málugur,ef hann vill margfróður vera.Oft skal góðs geta.Fimbulfambi heitirsá er fátt kann segja:það er ósnoturs aðal.

      

104. Inn aldna jötun eg sótta,nú em eg aftur um kominn:fátt gat eg þegjandi þar.Mörgum orðummælta eg í minn framaí Suttungs sölum.

      

105. Gunnlöð mér um gafgullnum stóli ádrykk ins dýra mjaðar.Ill iðgjöldlét eg hana eftir hafasíns ins heila hugar,síns ins svára sefa

      

106. Rata munnlétumk rúms um fáog um grjót gnaga.Yfir og undirstóðumk jötna vegir,svo hætta eg höfði til.

      

107. Vel keypts litarhefi eg vel notið.Fás er fróðum vant.Því að Óðrerirer nú upp kominná alda vé jarðar.

      

108. Efi er mér áað eg væra enn kominnjötna görðum úr,ef eg Gunnlaðar né nyta'g,innar góðu konu,þeirrar er lögðumk arm yfir.

      

109. Ins hindra dagsgengu hrímþursarHáva ráðs að fregnaHáva höllu í.Að Bölverki þeir spurðu,ef hann væri með böndum kominneða hefði honum Suttungur of sóið.

      

110. Baugeið Óðinnhygg eg að unnið hafi.Hvað skal hans tryggðum trúa?Suttung svikinnhann lét sumbli fráog grætta Gunnlöðu.

     
     
     

     III. Heilræði

      

111. Mál er að þyljaþular stóli áUrðarbrunni að.Sá eg og þagða'g,sá eg og hugða'g,hlydda eg á manna mál.Of rúnar heyrða eg dæma,né um ráðum þögðuHáva höllu að,Háva höllu í,heyrða eg segja svo:

      

112. Ráðumk þér, Loddfáfnir,að þú ráð nemir.Njóta mundu ef þú nemur,Þér munu góð ef þú getur:Nótt þú rís-atnema á njósn séreða þú leitir þér innan út staðar.

      

113. Ráðumk þér, Loddfáfnir,að þú ráð nemir.Njóta mundu ef þú nemur,þér munu góð ef þú getur:Fjölkunnigri konuskal-at-tu í faðmi sofa,svo að hún lyki þig liðum.

      

114. Hún svo gerirað þú gáir eigiþings né þjóðans máls.Mat þú vilt-atné mannskis gaman.Fer þú sorgafullur að sofa.

      

115. Ráðumk þér, Loddfáfnir,að þú ráð nemir.Njóta mundu ef þú nemur,þér munu góð ef þú getur:Annars konuteygðu þér aldregieyrarúnu að.

      

116. Ráðumk þér, Loddfáfnir,en þú ráð nemir.Njóta mundu ef þú nemur,þér munu góð ef þú getur:Á fjalli eða firði,ef þig fara tíðir,fástu að virði vel.

      

117. Ráðumk þér, Loddfáfnir,en þú ráð nemir.Njóta mundu ef þú nemur,þér munu góð ef þú getur:Illan mannláttu aldregióhöpp að þér vita,því að af illum mannifær þú aldregigjöld ins góða hugar.

      

118. Ofarla bítaeg sá einum halorð illrar konu.Fláráð tungavarð honum að fjörlagiog þeygi um sanna sök.

      

119. Ráðumk þér, Loddfáfnir,en þú ráð nemir.Njóta mundu ef þú nemurþer munu góð ef þú getur:Veistu ef þú vin áttþann er þú vel trúir,farðu að finna oft.Því að hrísi vexog hávu grasivegur er vætki treður.

      

120. Ráðumk þér, Loddfáfnir,en þú ráð nemir.Njóta mundu ef þú nemur,þér munu góð ef þú getur:Góðan mannteygðu þér að gamanrúnumog nem líknargaldur meðan þú lifir.

      

121. Ráðumk þér, Loddfáfnir,en þú ráð nemir.Njóta mundu ef þú nemur,þér munu góð ef þú getur:Vin þínumver þú aldregifyrri að flaumslitum.Sorg etur hjarta,ef þú segja né náireinhverjum allan hug.

      

122. Ráðumk þér, Loddfáfnir,en þú ráð nemi.Njóta mundu ef þú nemur,þér munu góð ef þú getur:Orðum skiptaþú skalt aldregivið ósvinna apa,

      

123. því að af illum mannimundu aldregigóðs laun um geta.En góður maðurmun þig gjörva megalíknfastan að lofi.

      

124. Sifjum er þá blandað,hver er segja ræðureinum allan hug.Allt er betraen sé brigðum að vera.Er-a sá vinur öðrumer vilt eitt segir.

      

125. Ráðumk,Loddfáfnir,en þú ráð nemir.Njóta mundu ef þú nemur,þér munu góð ef þú getur:Þremur orðum sennaskal-at-tu við þér verra mann:Oft inn betri bilar,þá er inn verri vegur.

      

126. Ráðumk þér, Loddfáfnir,en þú ráð nemir.Njóta mundu ef þú nemur,þér munu góð ef þú getur:Skósmiður þú verirné skeftismiður,nema þú sjálfum þér sér.Skór er skapaður illaeða skaft sé rangt,þá er þér böls beðið.

      

127. Ráðumk þér, Loddfáfnir,en þú ráð nemir.Njóta mundu ef þú nemur,þér munu góð ef þú getur:Hvar er þú böl kannt,kveð þú það bölvi aðog gef-at þínum fjándum frið.

      

128. Ráðumk þér, Loddfáfnir,en þú ráð nemir.Njóta mundu ef þú nemur,þér munu góð ef þú getur:Illu feginnver þú aldregi,en lát þér að góðu getið.

      

129. Ráðumk þér, Loddfáfnir,en þú ráð nemir.Njóta mundu ef þú nemur,þér munu góð ef þú getur:Upp lítaskal-at-tu í orrustu!- gjalti glíkirverða gumna synir -síður þitt um heilli halir.

      

130. Ráðumk þér, Loddfáfnir,en þú ráð nemir.Njóta mundu ef þú nemur,þér munu góð ef þú getur:Ef þú vilt þér góða konukveðja að gamanrúnumog fá fögnuð af,fögru skaltu heitaog láta fast vera.Leiðist manngi gott, ef getur.

      

131. Ráðumk þér, Loddfáfnir,en þú ráð nemir.Njóta mundu ef þú nemur,þér munu góð ef þú getur:Varan bið eg þig veraog eigi of varan.Ver þú við öl varasturog við annars konuog við það ið þriðjaað þjófar né leiki.

      

132. Ráðumk þér, Loddfáfnir,en þú ráð nemir.Njóta mundu ef þú nemur,þér munu góð ef þú getur:Að háði né hlátrihafðu aldregigest né ganganda.

      

133. Oft vitu ógerlaþeir er sitja inni fyrirhvers þeir eru kyns er koma.Er-at maður svo góðurað galli né fylgi,né svo illur að einugi dugi.

      

134. Ráðumk þér, Loddfáfnir,en þú ráð nemir.Njóta mundu ef þú nemur,þér munu góð ef þú getur:Að hárum þulhlæ þú aldregi.Oft er gott það er gamlir kveða.Oft úr skörpum belgskilin orð komaþeim er hangir með hámog skollir með skrámog váfir með vílmögum.

      

135. Ráðumk þér, Loddfáfnir,en þú ráð nemir.Njóta mundu ef þú nemur,þér munu góð ef þú getur:Gest þú né geyjané á grind hrekir.Get þú voluðum vel.

      

136. Rammt er það tré,er ríða skalöllum að upploki.Baug þú gef,eða það biðja munþér læs hvers á liðu.

      

137. Ráðumk þér, Loddfáfnir,en þú ráð nemir.Njóta mundu ef þú nemur,þér munu góð ef þú getur:Hvar er þú öl drekkir,kjós þú þér jarðar megin,því að jörð tekur við öldri,en eldur við sóttum,eik við abbindi,ax við fjölkynngi,höll við hýrógi,- heiftum skal mána kveðja, -beiti við bitsóttum,en við bölvi rúnar.Fold skal við flóði taka.

     
     
     

     IV. Píslir og rúnir

      

138. Veit eg að eg hékkvindgameiði ánætur allar níu,geiri undaðurog gefinn Óðni,sjálfur sjálfum mér,á þeim meiðier manngi veithvers af rótum renn.

      

139. Við hleifi mig sælduné við horni-gi.Nýsta eg niður,nam eg upp rúnar,æpandi nam,féll eg aftur þaðan.

      

140. Fimbulljóð níunam ef af inum frægja syniBölþorns, Bestlu föður.Og eg drykk of gatins dýra mjaðar,ausin Óðreri.

      

141. Þá nam eg frævastog fróður veraog vaxa og vel hafast,orð mér af orðiorðs leitaði,verk mér af verkiverks leitaði.

      

142. Rúnar munt þú finnaog ráðna stafi,mjög stóra stafi,mjög stinna stafi,er fáði fimbulþulurog gerðu ginnreginog reist Hroftur rögna.

      

143. Óðinn með ásum,en fyr álfum Dáinn,Dvalinn dvergum fyrir,Ásviður jötnum fyrir.Eg reist sjálfur sumar.

      

144. Veistu hve rísta skal?Veistu hve ráða skal?Veistu hve fáa skal?Veistu hve freista skal?Veistu hve biðja skal?Veistu hve blóta skal?Veistu hve senda skal?Veistu hve sóa skal?

      

145. Betra er óbeðiðen sé ofblótið.Ey sér til gildis gjöf.Betra er ósenten sé ofsóið.Svo Þundur um reistfyr þjóða rök,þar hann upp um reis,er hann aftur of kom.

     
     
     

     V. Galdur

      

146. Ljóð eg þau kanner kann-at þjóðans konaog mannskis mögur.Hjálp heitir eitt,en það þér hjálpa munvið sökum og sorgumog sútum görvöllum.

      

147. Það kann eg annaðer þurfu ýta synir,þeir er vilja læknar lifa.

      

148. Það kann eg hið þriðja:ef mér verður þörf mikilhafts við mína heiftmögu,eggjar eg deyfi minna andskota,bíta-t þeim vopn né velir.

      

149. Það kann eg ið fjórða:ef mér fyrðar berabönd að bóglimum,svo eg gelað eg ganga má,sprettur mér af fótum fjötur,en af höndum haft.

      

150. Það kann eg ið fimmta:Ef eg sé af fári skotinnflein í fóki vaða,fýgur-a hann svo stinntað eg stöðvig-a-g,ef eg hann sjónum of sé'g.

      

151. Það kann eg ið sétta:Ef mig særir þegná rótum rás viðar,og þann haler mig heifta kveður,þann eta mein heldur en mig.

      

152. Það kann eg ið sjöunda:Ef eg sé hávan logasal um sessmögum,brennur-at svo breitt,að eg honum bjargig-a-g.þann kann eg galdur að gala.

      

153. Það kann eg ið átta,er öllum ernytsamlegt að nema:Hvar er hatur vexmeð hildings sonumþað má eg bæta brátt.

      

154. Það kann eg ið níunda:Ef mig nauður um stendurað bjarga fari mínu á floti,vind eg kyrrivogi áog svæfi'g allan sæ.

      

155. Það kann eg ið tíunda:Ef eg sé túnriðurleika lofti á,eg svo vinn'gað þeir villir farasinna heimhama,sinna heimhuga.

      

156. Það kann eg ið ellefta:Ef eg skal til orrustuleiða langvini,und randir eg gel,en þeir með ríki faraheilir hildar til,heilir hildi frá,koma þeir heilir hvaðan.

      

157. Það kann ef ið tólfta:Ef eg sé að tré uppiváfa virgilná,svo eg rístog í rúnum fá'gað sá gengur gumiog mælir við mig.

      

158. Það kann eg ið þrettánda:ef eg skal þegn unganverpa vatni á,mun-at hann falla,þótt hann í fólk komi:hnígur-a sá halur fyr hjörum.

      

159. Það kann eg ið fjórtánda:ef eg skal fyrða liðitelja tíva fyrir,ása og álfaeg kann allra skil.Fár kann ósnotur svo.

      

160. Það kann eg ið fimmtándaer gól Þjóðrerirdvergur fyr Dellings dyrum.Afl gól hann ásum,en álfum frama,hyggju Hroftatý.

      

161. Það kann eg ið sextánda:Ef eg vil ins svinna manshafa geð allt og gaman,hugi eg hverfihvítarmri konuog sný eg hennar öllum sefa.

      

162. Það kann eg ið sautjándaað mig mun seint firrastið manunga man.Ljóða þessamunðu, Loddfáfnir,lengi vanur vera.Þó sé þér góð ef þú getur,nýt ef þú nemur,þörf ef þú þiggur.

      

163. Það kann eg ið átjánda,er eg æva kenni'gmey né manns konu,- allt er betraer einn um kann;það fylgir ljóða lokum, -nema þeirri einnier mig armi vereða mín systir sé.

     
     
     

     VI. Ljóðalok

      

164. Nú eru Háva mál kveðinHáva höllu í,allþörf ýta sonum,óþörf jötna sonum.Heill sá er kvað!Heill sá er kann!Njóti sá er nam!Heilir þeir er hlýddu!

      

Netutgáfan - ágúst 1995. https://www.snerpa.is/net/kvaedi/havamal.htm