Hálfr konungr fór til ríkis síns ór hernaði. Þeir fengu storm mikinn í hafi. Skip þeira varð ekki ausit. Þá var þat ráðs tekit at hluta mann fyrir borð, en þess þurfti eigi, því at hverr bauð sínum félaga fyrir borð at fara. En er þeir stigu fyrir borð, þá mæltu þeir: "Strálaust er fyrir stokkum." En er Hálfr konungr kom til Hörðalands, þá fór Ásmundr konungr á fund hans ok gerðist hans maðr ok sór honum eiða ok bauð honum til veizlu ok hálfu liði hans. En annan morgin er konungr bjóst ok sagði, at helmingr liðs skyldi eftir vera á skipum, kvað Innsteinn:

1.

"Upp mundum vér

allir ganga,

skatna beztir,

af skipum várum,

láta brenna

bragninga sveit

ok Ásmundar lið

aldri týna."

 

Konungr kvað:

2.

"Vér skulum hálfir

herjar þessa

sáttir sækja

frá sjó neðan.

Ásmundr hefir

oss of boðna

hringa rauða

sem hafa viljum."

 

Innsteinn kvað:

3.

"Sér eigi þú allan

Ásmundar hug,

hefir fylkir sá

flærð í brjósti.

Mundir þú, þengill,

ef vér því réðim,

mági þínum

mjök lítt trúa."

 

Konungr kvað:

4.

"Ásmundr hefir

oss of unnit

margar tryggðir,

sem menn vitu.

Mun-at góðr konungr

ganga á sáttir

né gramr annan

í griðum véla."

 

Innsteinn kvað:

5.

"Þér er orðinn

Óðinn til gramr,

er þú Ásmundi

allvel trúir.

Hann mun alla

oss of véla,

nema þú víti

viðsjár fáir."

 

Konungr kvað:

6.

"Æ lystir þik

æðru at mæla,

mun-at sá konungr

sáttir rjúfa.

Gull eigum þar

ok gersimar,

hringa rauða,

frá hans búum."

 

Innsteinn kvað:

7.

"Hálfr, dreymði mik,

- hyggðu at slíku, -

at logi léki

of liði váru,

illt væri þar

ór at leysask.

Hvat kveðr þú, þengill,

þann draum vita?"

 

Konungr kvað:

8.

"Gefa mun ek hverjum

hjálm ok brynju

frækna drengja,

er fylgja mér.

Þat mun at líta

sem logi brenni

skjöldungs liði

of skarar fjöllum."

 

Innsteinn kvað:

9.

"Enn dreymði mik

öðru sinni:

Hugðak á öxlum

elda brenna.

Gruna tek ek nokkut,

at þat gott viti.

Hvat kveðr þú, þengill,

þann draum vita?"

 

Konungr kvað:

10.

"Hrynja um herðar

þeim, er hamalt fylkja,

grams verðungu,

gylldar brynjur.

Þat mun á öxlum

öðlings vinum

ljóst at líta,

sem logi brenni."

 

Innsteinn kvað:

11.

"Þat dreymði mik

þriðja sinni,

at vér í kaf niðr

komnir værim.

Eiga mun allstórt

um at véla.

Hvat kveðr þú, þengill,

þann draum vita?"

 

Konungr kvað:

12.

"Fulllangt er sjá

fíflskapr talaðr,

vera kveð ek ekki

undir slíku.

Seg þú enga,

svá at heyri,

drauma þína

í degi síðan."

 

Innsteinn kvað:

13.

"Hlýði Hrókar

ok herr konungs

orðum mínum,

Útsteinn þriði:

Göngum allir

upp frá ströndu,

kunnum ekki

konungs mál of þat."

 

Útsteinn kvað:

14.

"Konung látum vér

keppinn ráða

fyrir í fólki

um farir várar.

Hættum, bróðir,

svá at honum líki,

fjörvi okkru

með frömum vísi."

 

Innsteinn kvað:

15.

"Hlítt hefir fylkir

í förum úti

mínum ráðum

mörgu sinni.

Nú kveð ek engu,

er ek mæli,

hlýða vilja,

síz hingat kómum."

Hálfr konungr gekk upp til bæjar Ásmundar konungs með helming liðs síns. Þar var fyrir fjölmenni mikit. Veizla var kappsamlig ok drykkr svá sterkr, at Hálfsrekkar sofnuðu fast. Ásmundr konungr ok hirðin lögðu eld í höllina. En sá, er fyrst vaknaði af Hálfsrekkum, sá höllina nær fulla af reyk. Hann mælti: "Rjúka mun um hauka vára nú," sagði hann. Síðan lagðist hann niðr ok svaf. Þá vaknaði annarr ok sá, at höllin logaði, ok mælti: "Drjúpa mun nú vax af söxum." Sá lagðist niðr. Ok þá vaknaði Hálfr konungr. Hann stóð upp ok vakti liðit ok bað þá vápnast. Þeir hlupu þá á veggina, svá at af gengu nafarnar af timbrstokkunum. Þá kvað Innsteinn:

16.

"Rýkr um hauka

í höll konungs,

ván er, at drjúpi

vax af söxum.

Mál er gulli

ok gersimum,

hjálmum skipta

með Hálfsrekkum.

 

17.

Hins fýsi ek nú,

at Hálfr vaki;

eru-t af eklu

eldar kyndir.

Áttu, menbrjótr,

mági þínum

grimmlunduðum

gjafir launa.

 

18.

Hrindum heilir

hallar bjóri.

Nú taka súlur

í sundr þoka.

Æ mun uppi,

meðan öld lifir,

Hálfsrekka för

til hertoga.

 

19.

Hart skulum ganga

ok hliða ekki við,

verðr vísis lið

at vega með söxum.

Þeir skulu sjálfir

á sér bera

blóðgar benjar,

áðr braki létti.

 

20.

Snúizk snarliga,

snyrtidrengir,

út ór eldi

með auðbrota.

Engi er ýta,

sá er æ lifir.

Mun-at baugbroti

við bana kvíða."

Svá er hér sagt, at Hálfr konungr ok Hálfsrekkar kæmist út ór eldinum ok Hálfr konungr felli fyrir ofrefli liðs ok sveit hans. Innsteinn kvað, er konungr var fallinn:

21.

"Hér sá ek alla

einum fylgja

jafnröskliga

öðlings syni.

Hittumk heilir,

þá heðan líðum,

er-at léttara

líf en dauði."

Þá kómu Hálfsrekkar til orrustu, þeir sem við skip höfðu verit. Þar fell mikill hlutr Hálfsrekka. Orrustan helzt allt til nætr, áðr Innsteinn fell. Innsteinn kvað:

22.

"Hrókr er fallin

með hertoga

frækn at fótum

fólks oddvita.

Eigum Óðni

illt at gjalda,

er hann slíkan konung

sigri rænti.

 

23.

Ek hefi úti

átján sumur

fylgt fullhuga

flein at rjóða.

Skalk-at annan

eiga dróttin

gunnar gjarnan

né gamall verða.

 

24.

Hér mun Innsteinn

til jarðar hníga

horskr at höfði

hers oddvita.

Þat munu seggir

at sögum gera,

at Hálfr konungr

hlæjandi dó."